بگو دارم

یادمان باشد از امروز جفایی  نكنیمگر كه در خویش شكستیم صدایی نكنیمخود بتازیم به هر درد كه از دوست رسدبهر بهبود ولی فكر دوایی نكنیمجای پرداخت به خود بر دگران اندیشیمشكوه از غیر خطا هست،خطایی نكنیمیاور خویش بدانیم خدایاران راجز به یاران خدا دوست وفایی نكنیمیادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماندطلب عشق ز هر بی سر و پایی نكنیمگر كه دلتنگ از این فصل غریبانه شدیمتا بهاران نرسیده ست هوایی نكنیمگله هرگز نبود شیوه ی دلسوختگانبا غم خویش بسازیم و شفایی نكنیمیادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیموقت پرپر شدنش ساز و نوایی نكنیمپر پروانه شكستن هنر انسان نیستگر شكستیم ز غفلت من و مایی نكنیمو به هنگام نیایش سر سجاده ی عشقجز برای دل محبوب دعایی نكنیممهربانی صفت بارز عشاق خداستیادمان باشد از این كار ابایی نكنیم بر بالشی که از مرگ پرندگان پر شده....نمیتوان خواب پرواز دید.......گاهی شاید بهتر باشد احساسمان نسبت...به آدم‌ها را فراموش کنیم  نه خود آن‌ها را......*************************                                نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شدنمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساختولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد،گلویم سوتکی باشدبه دست کودکی گستاخ و بازیگوش و او یک ریز و پی در پیدم گرم خویش را در گلویم سخت بفشارد وخواب خفتگان خفته را آشفته تر سازدبدین سان بشکند دائم سکوت مرگبارم را . بگو دارم...

لحظه رفتنیست وخاطرهماندنی تمام ادبیات عشق رابه نگاهی میفروختم اگه خاطرهرفتنی می شد ولحظه ماندنی..خدمت دوستان که دراین مدتیبه ما سری میزدن کمال قدرانی را دارمیه مدتی نمیتونم بیام اینجا تاببینم خدا چه می خواهدخداوند نگهدار همگی نوشته شده در پنجشنبه چهارم اسفند ۱۴۰۱ساعت 21:16 توسط سید محمد رضا| بگو دارم...